അതൊരു കഥയായിരുന്നെന്ന് പറയാനാണെനിക്കിഷ്ടം.
പല പല കാലങ്ങളിലായി കേട്ട കടലോളം ആഴമുള്ള ഒരു
ചെറിയ കഥ . ആവർത്തനത്തിൽ ഒരിക്കൽപ്പോലും ഒരു
വളളിയോ പുള്ളിയോ ആ കഥയ്ക്ക് നഷ്ടപ്പെട്ടിരുന്നില്ല .
ആ കഥയിലായിരുന്നു എന്നും എനിക്കെന്നെ നഷ്ടമാവുക.
കടലിനു കുറുകെ ഞാനൊരു പാലമുണ്ടാക്കാൻ തുടങ്ങുന്നതും
ആകാശത്തിന്റെ നെറുകയിലെ പൊട്ട് അടർത്തിയെടുത്ത്
എന്റേതാണെന്ന് ആരോടെന്നില്ലാതെ പുലമ്പുന്നതും. ഒരു
വിരൽത്തുമ്പ് നീണ്ടുവരുമെന്നും ഞാനാ വിരൽപിടിച്ച് കടലിന്റെ
ആഴങ്ങളിലെവിടെയോ എന്നെ കണ്ടെടുക്കുമെന്നും വെറുതെ
മോഹിക്കും .
കഥ പറയാൻ ഇന്ന് അമ്മയില്ല . ഒരു വർഷം തികയുന്നു ആ കഥ
മറഞ്ഞിട്ട് .
അച്ഛനോട് അമ്മ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടാവും അതൊരു നുണക്കഥയായി-
രുന്നെന്നും അവളോട് അത് പറയാൻ പററിയില്ലല്ലോയെന്നും .
ഞാൻ വരും .ആ മടിയിൽക്കിടന്ന് എനിക്ക് വീണ്ടും ആ കഥ
കേൾക്കണം. കടല് കാണാൻ പോകണം. തിരയുടെ കൈവശം
ഒരു കുറുപ്പടി കൊടുത്തുവിടണം.അങ്ങനെയങ്ങനെ ...........
