കറുത്ത ചേലത്തുമ്പാൽ 

പൊതിഞ്ഞു പിടിച്ചെന്റെ

വെളുത്ത കിടക്കയിൽ

അമർന്നങ്ങിരുന്നതും

മൂക്കുത്തിയെവിടേന്ന് 

മുഖമൊന്നുഴിഞ്ഞു നീ

നെടിയ വീർപ്പോടെന്നെ 

അണച്ചുപിടിച്ചതും

തഴുകാൻ മുടിയില്ല!

വാക്കിനായ് പരതി നീ

നിറഞ്ഞ കണ്ണാൽ നോക്കി

തരിച്ചങ്ങിരുന്നതും.

പിന്നെ

വാക്കുകൾ മുറിഞ്ഞതും. 

ഒരു നിലാപ്പതിരെങ്ങാനും

ഉമ്മറം കടന്നാലും  

എങ്ങനെ മറക്കും ഞാൻ 

മരിക്കുംവരെ പൊന്നേ.

(ഇരുട്ടേ....)