പൊതി തുറന്നുവെച്ചു

പാട്ടുകളോരുരുത്തരായ് വന്ന്

നിരന്നിരുന്നു. 

നോവിന്റെ കയത്തിൽ 

മുങ്ങിപ്പോയതും പാതിമുങ്ങിയതുമായ 

കുറേയക്ഷരങ്ങൾ.

ഊതിപ്പരത്തിയ ശ്വാസക്കാറ്റിൽ

എല്ലാവരും ഒന്നുണങ്ങി 

എഴുന്നറ്റിരുന്നു. 

ശേഷിച്ചവർ കാശിക്കുപോയ 

തൊണ്ടയെക്കുറിച്ചും നാവിനെക്കുറിച്ചും

പരസ്പരം ചോദിച്ച് 

നെടുവീർപ്പിന്റെ വക്കത്ത് പോയിരിപ്പായി 

വരവറിയിപ്പും പ്രതീക്ഷിച്ച്

പടിപ്പുരയിലേക്ക് കണ്ണുംകാതും നട്ട്

നിന്നുനിന്ന് വേരുറച്ചതുപോലെ

ചുണ്ടുകൾ പരസ്പരം മരവിച്ച്

ഒന്നായിപ്പോയിരുന്നു. 

പോയവർ 

അവിടെയേതോ രാഗത്തിലേക്ക്

കുടിയേറിയിട്ടുണ്ടാവുമോ? 

അതോ സ്നാനപ്പെട്ടതോ?

അതോ എന്നേക്കുമായി...?

ജനൽപ്പുറത്തുകൂടി കടന്നുപോയ കാറ്റ് 

ഒന്നും കേട്ടതായി നടിച്ചില്ല

ഏത് രാഗത്തിലായാലും വേണ്ടില്ല

ഒരറിയിപ്പ് കിട്ടിയിരുന്നെങ്കിൽ

പിണ്ഡംവെച്ച് പടിയടയ്ക്കാമായിരുന്നു

ഇതിപ്പോ................

സൂരിയനുണ്ടൊരു വാനം 

ചന്ദിരനുണ്ടൊരു വാനം

എനിക്കുമുണ്ടെൻ കരളിന്നുള്ളിൽ 

വിരിച്ചിടാനൊരു വാനം 

പരക്കെ വിരിച്ചിടാനൊരു വാനം.

നനുത്ത മഞ്ഞിൻകണങ്ങളൊക്കെ 

പതിച്ചുവെയ്ക്കാൻ ചുവരും 

നനഞ്ഞ കാറ്റിൻ ചുണ്ടിൽ നിന്നൊരു 

പൂന്തേൻ കിനിയുമുഷസ്സും

വരച്ചിടും ഞാൻ കരളിന്നുള്ളിൽ 

മഴവിൽകൊണ്ടൊരു വാനം.

വെളുക്കുവോളം കിനാക്കളൊത്ത് 

രമിച്ചിടാനൊരു രാവും 

കറുത്തരാവിൻ നെറ്റിയിൽനിന്നൊരു 

മുക്കുറ്റിത്തിരുചാന്തും 

ഉയിർത്തിടും ഞാൻ കരളിന്നുള്ളിൽ 

കൊതിച്ചിടുന്നൊരു വാനം. 

(വാൽക്കെട്ട്:പൂക്കൾക്കുണ്ടൊരു വാനം,പൂമ്പാറ്റയ്ക്കുണ്ടൊരു വാനം....)