എങ്കിലും ...

നമ്മൾ ,
തിരകളെഴുതിയ
കവിതയിലൂടെ
കൈകോർത്തുനടന്ന
സന്ധ്യ .
നിന്നിലൂടെ
അന്നാദ്യമായ്
എഴുതാൻ പഠിച്ച
തിരയുടെ,കരയുടെ
ചുവന്നു തുടുത്ത
ലിപികൾ.

നിന്നെത്തേടി
അലയുമിടങ്ങളിൽ 
അറിയാത്ത
ലിപികളില്ലെന്ന് 
ആഴത്തിലൊരു കനൽ.

തൂവിവീണ്
വിറകു നനയ്ക്കുന്ന
അരിമണികളുടെ ,
വാതിൽ പാളിനോക്കുന്ന
കുരുത്തംകെട്ട കാറ്റിന്റെ ,
വിടരുന്ന മൊട്ടുകളുടെ ,
നുകരുന്ന ശലഭങ്ങളുടെ ,
ഇഴയുന്ന പുഴുക്കളുടെ,
പെയ്തുതോർന്ന മഴ
ഞെട്ടറ്റുവീണ ഇലകളിലൂടെ
മണ്ണിൽ പാടുന്നതിന്റെ ,
ആരോഹണത്തിൽ
ചിലമ്പിച്ചുപോകുന്ന
കുയിൽ പാടും രാഗത്തിന്റെ ...

ഉള്ളാലെടുത്ത്
ഉയിരാലറിഞ്ഞ് 
വടിവായ് പകർത്തി
ഒറ്റയല്ലെന്ന്
മായാത്തൊരു കുത്തിട്ട്
നിന്റെ പേരെഴുതി
ഒരു തലക്കെട്ട്‌ .

ഞാനിന്ന്
നിന്റെ നെഞ്ചിൽ
പച്ചകുത്തിയ ലിപി
നിനക്ക് വായിക്കാനറിയാം
വെറുതെ കളവു പറയരുത് .  

സ്വാന്തം

നിശബ്ദതയിലേക്ക്
തുളച്ചുകയറുന്ന ചീവീടുകളുടെ
ഒച്ചയെ വകഞ്ഞുമാറ്റി
തുറന്നിട്ട ജനാലയിലൂടെ
ഒഴുകിവരുന്നുണ്ട്
കട്ടെടുത്ത പാദസരം
ചേർത്തുപിടിച്ചൊരുവൾ
മുറ്റം മൂടിയ തറയോടുകളോടു
കലഹിച്ച്
അവളുടെ അരികിലേയ്ക്ക്
വഴിവെട്ടുകയാണെന്റെ
ചുവടുകൾ .

മടിത്തട്ടിൽക്കിടന്ന്
ഓരോ തലമുടിയിഴയിലേയ്ക്കും
ഊർന്നിറങ്ങി നനയ്ക്കുന്ന
വിരലനക്കങ്ങളിലൂടെ
നേർത്തു നേർത്ത്
ഞാനൊരു തിരയാകുന്നു .

ജനിമൃതികളുടെ ദൂരമാണ്
പാടിപ്പറയുന്ന പാട്ടിലെ
ഓരോ കഥകൾക്കും 
കാട്ടുവഴികളിലെ
തണുപ്പ്
വിരൽകോർക്കാൻ
പൂത്തിറങ്ങിയ
കര
ചൂളമടിച്ചു പാടിയ
കാറ്റ്
ദാഹം തീർത്തു മടങ്ങിയ
ഭൂമിയുടെ അവകാശികൾ ...
കാലത്തിനിപ്പുറം 
ഒഴുകിയിറങ്ങിയ ദേശങ്ങളുടെ
ശോഷിച്ചു കരിഞ്ഞുപോയ
കടവുകൾ
ആകാശം നോക്കിക്കിടക്കുന്ന
നഗ്നമാക്കപ്പെട്ട
വേരുകൾ ....

ആറ്റുവഞ്ഞിതൈ
തിരഞ്ഞു നടക്കുമ്പോലെ
പേനിരിക്കാത്ത മുടിച്ചുവടുകളിൽ
പരതിനടക്കുന്ന
മെലിഞ്ഞ വിരലുകൾ .

നിശ്ചലതയിലും
ഒരു വെയിൽകണമെടുത്ത്
നക്ഷത്രരാജി ചമയ്ക്കണമെന്ന്
ഉള്ളകത്തെഴുതിവെച്ച്
വിരലുകളുടെ താലോടൽ .

ഉടൽ തേടിയിറങ്ങുന്ന
കിനാവുകൾക്ക്
അപ്സരസ്സിന്റെ ചന്തമാണെന്ന്
മുടിയൊതുക്കി വാരിക്കെട്ടി
കഥതീർന്നെന്ന്
നെറ്റിയിലൊരുമ്മ .

തണുപ്പ് കഴിച്ചു മടുത്ത്
ഉറക്കത്തിലാണ്ടുപോയൊരടുപ്പിനെ 
മുറമെടുത്ത് മൂടിവെച്ച്
'ഉറിയേ,
ചിരിക്കണമെന്നപേക്ഷിച്ച്
ഉമ്മറപ്പടിയിൽ ചെന്നു നിന്ന്
ചില്ലുവിളക്കിന്റെ തിരി നീട്ടി
ഇടവഴിയിലേയ്ക്കെത്തിനോക്കി
ഞാൻ ചോദിക്കാൻ തുടങ്ങുന്നു ,
അത്താഴപ്പഷ്ണിക്കാരാരെങ്കിലുമുണ്ടോ ..?...