മഴ വന്നു പോയിട്ട്
വരുമെന്ന്

എഴുതണമെന്ന്
പറഞ്ഞിരുന്നു
ഒന്നല്ല ഒരായിരംവട്ടം

വാലിട്ടുതന്നെയെഴുതണം

തൊട്ടെടുക്കണം
കുന്നിക്കുരുവിന്റെ
കറുപ്പും
പിന്നെയൊരു
വണ്ണാത്തിക്കിളിയുടെ
തൂവലും

പൊട്ട് തൊടണം
ഒത്ത വട്ടത്തിലൊന്ന്

കോരിയെടുക്കണം
വാനമഴിച്ചുവെച്ച
നിറവും
പിന്നെയൊരു
നിലാവുരുക്കിയെടുത്ത
വാൽക്കണ്ണാടിയും

മുക്കുററിപ്പൂവിന്റെ
ഒററക്കൽ മൂക്കുത്തി
വേരററുപോകാത്ത
കാട്ടുതെച്ചിപ്പൂ കാതില
ഞൊറിഞ്ഞിടുന്നേരം
മീനിളകുന്ന ദാവണി
മിന്നൽ തന്നുപോയ
പൊന്നിൻ പാദസരം

വേലിക്കലുണരുന്നു
നിറയെ ചോക്കുന്നൊരു
ചെമ്പരത്തിക്കാട്

മല കയറിയിറങ്ങി
വരുന്നുണ്ട്
മണമഴിക്കട്ടെയെന്ന്
മുടിപ്പിന്നലിളക്കുന്നു
നനഞ്ഞൊരിത്തിരി
മുല്ലപ്പൂക്കൾ

ഒരു തരി കെടാതെ
കാത്തുവെച്ചിരുന്നു
ഒരു തിരി കത്തിച്ചുവെച്ച്
നീ വരുന്നേരമെന്റെ
പുരയൊന്നു
മിനുക്കിവെയ്ക്കാൻ !

എനിക്ക് മുലയൂട്ടണം
ഒരു മറയുമില്ലാതെ
നിലാവുടുത്തിരിക്കുന്നവൾക്ക്
മറയെന്തിനു വേറെയെന്ന്
നിങ്ങൾ ചോദിച്ചേക്കാം
അത് നിങ്ങളുടെ യുക്തിക്ക് വിടുന്നു

എന്റെ ഭൂമികയിൽ
മുലബന്ധമററ്
ചോരചിന്തി മരിച്ചുവീണ
കുരുന്നുകൾ മാത്രം

മുലഞെട്ട് വായിൽവെച്ച്
കള്ളച്ചിരിയോടെ നോക്കുന്ന
ഓരോ കുരുന്നിന്റെ കാതിലും
ഞാനോരോരോ കഥകൾ പറയും
കഥയോരോന്നിലും
കേൾക്കുന്നവനാണ് രാജകുമാരൻ

നിരയിലെ അവസാനക്കാരനെ
കൈയിലെടുക്കുമ്പോൾ
ആദ്യമുണ്ടുറങ്ങിയവൻ
ഉണർന്നു കരയാൻ തുടങ്ങും

എനിക്കുറങ്ങണ്ട
ഒന്നു നിവർന്നിരിക്കാൻ
നീയെന്റെ പുരയ്ക്ക് തൂണാവണം.