ഓരോ ഋതുവും

ഓരോ മണമായെന്നിൽ 

വിരിഞ്ഞു നിൽക്കും.

വിരൽത്തുമ്പിലിറ്റുന്ന 

വാക്കിന്റെ തണുപ്പായ് 

നീയെന്നിൽ പൊഴിഞ്ഞ്, 

മണ്ണിന്റെ ചുവപ്പായ് 

നമുക്കലിഞ്ഞു ചേരണം.

പച്ച ഞരമ്പിലൂടെ 

എന്നോ മാഞ്ഞ പുഴയുടെ

നിലയ്ക്കാത്ത സംഗീതമായ്, 

മൃതിയടഞ്ഞ വേരിന്നറ്റത്തെ 

തുടിക്കുന്ന സത്തയിൽ

ഉന്മാദിയായൊരു കവിതയായ്

മുളപൊട്ടിയൊഴുകണം.