വരിയാകാതെ

ചിതറിയ വാക്കുകളെ

മഞ്ഞിച്ച താളിലേക്ക്

ഒതുക്കിക്കിടത്തി 

പതിയെ 

സ്വപ്നത്തിലേക്ക്

കണ്ണുകളെ 

ഊതിക്കെടുത്തി,

കേട്ടു കേട്ട് കാതില്ലാതായ

കഥയിലെ കാര്യത്തിൽ 

ചാലുകൾ കുത്തുന്നു

രാവിന്റെ വിരലുകൾ.

ചുവരു നിറയെ

മരണപ്പെട്ട വീടുകളുടെ

ഞരമ്പിൽ നിന്നൊലിച്ചിറങ്ങിയ

ഉണങ്ങാത്ത ചോരയുടെ

വരയെഴുത്ത്.

ബ്ലാക്ക് ബോർഡ്,

വടിവൊത്ത അക്ഷരങ്ങൾ,

ഉടയാത്ത കോട്ടൺ സാരി,

രാവിലെ മുട്ടിന്മേലിരുന്ന്

ഞൊറിവുകൾ   

ഭംഗിയാക്കിക്കൊടുത്ത്    

തൊട്ടുനോക്കി തലോടിയ 

പൂക്കളുടെ ചിത്രത്തുന്നൽ.

മൂന്നാം നമ്പറിൽ

ഞാനിവിടെയുണ്ടെന്ന്  

തലകുനിച്ചു നിന്നിട്ട്

ഇരിക്കാൻ മറന്നുപോയ  

പെൺകുട്ടി. 

മാറ്റിവെയ്ക്കപ്പെട്ട

ഒരു അവയവമല്ല

മാറ്റിയെടുക്കപ്പെട്ടവളെന്ന്  

കനിവിന്റെ മുല കുടിച്ച,

ജനിച്ച ദിവസമേതെന്നറിയാത്ത,

അമ്മയെന്നെഴുതുന്നേരം

വിരൽ വിയർക്കുന്ന കുട്ടി.

എന്നെയൊന്നുകൂടി 

മുറുക്കിപ്പിടിച്ചുകൊണ്ട് 

ഒരു വട്ടം കൂടി ചോദിച്ചുനോക്കി

ഞാനെന്തേ മറ്റൊരു ദിവസത്തിൽ

ജനിച്ചില്ല.......