വിളിക്കുമ്പൊ 

ഓടിവന്ന് മുന്നിൽ നിക്കും.

അവളുടെ വിരൽ 

പതിയുമ്പൊ 

തലമുടിയിഴകൾ, 

കാറ്റിനെയഴിച്ചുവിട്ട് 

ഒതുങ്ങിക്കിടക്കും.

കണ്ണുകൾ, 

കണ്ടിട്ടില്ലാത്ത 

ഒരു സ്വപ്നത്തിലേക്ക് 

ആ വിരലുകൾക്കൊപ്പം 

പതിയെ നീന്താൻ 

തുടങ്ങും.

ചുണ്ടുകൾ, 

ഒരു പൂവ് 

അത്രയുമത്രയും 

മനോഹാരിതയോടെ 

ആ വിരൽത്തുമ്പിൽ  

വിടരുന്നതുപോലെയും.

 

മരിച്ചവളുടെ 

വിരലുകൾക്കെന്തൊരു തണുപ്പാണ്.