പണ്ടു പണ്ട്

വളരേ പണ്ടൊരിക്കൽ

പുൽപ്പായ നീട്ടിവിരിച്ചിട്ടിരുന്ന് 

(ഞാൻ)

നേരിയ വെട്ടം തൊട്ട്

പേന തുറന്നുപിടിച്ച് 

കടല് നിറച്ച് 

തിരിച്ചും മറിച്ചും

ആകാശമെന്നെഴുതാനെടുത്ത- 

നേരം.

കാറ്റിന് കലിയിളകി.

മണല് പറന്നുകളിച്ചു.

കൂട്ടംതെറ്റി നക്ഷത്രങ്ങൾ.

കാൽവഴുതിവീഴാതെ

അവർ

മേഘച്ചീളുകൾ കടന്ന്

ചാടിവന്നൊളിച്ചത് 

മീനുകളുടെ കണ്ണിൽ.

തിരക്കിട്ടോടിവന്ന പകൽ  

അവരെ കണ്ടെടുത്ത്  

ഒക്കത്തിരുത്തി 

കൊണ്ടുപോയതിൽപ്പിന്നെ

മീനുകളൊന്നും കണ്ണടച്ചുറങ്ങീട്ടില്ല.!

ഞാനുമതേ............