ഇതാ ആകാശം

നീ വരച്ചത് 

അതാ കടൽ

അതും നീ വരച്ചത് 

വിരലമർത്തി പിടിച്ചിരിക്കുന്നു 

ഒരു കുഞ്ഞിനെയെന്നപോലെ. 

കാണാനാവുന്നില്ലെനിക്ക്,

നിറംമങ്ങിയും തിരയടങ്ങിയും 

വിയർത്തുകിടക്കുകയാവും.

ഒരു നിമിഷത്തിന്റെ നിർവേദംകൊണ്ട് 

ചലനമറ്റുപോയ ഘടികാരം. 

മുനയുടെ അറ്റങ്ങളിൽ പറ്റിനിൽക്കുന്ന

ചരമമടഞ്ഞ ചോരത്തുള്ളികളുടെ

പ്രവാഹം.

ഏതു യാമത്തിലാവും 

ഞാനുണർന്നെണീറ്റത് 

പറന്നുയരാൻ ഒരു തൂവൽകനം 

കടമെടുത്തത്.

കാണാനാവുന്നില്ല,

ഉറക്കത്തിലാണ്ടുകിടക്കുന്ന മണ്ണും

നടന്നുതീർത്ത വഴികളും 

കുഴഞ്ഞുവീണ നിഴലുകളും.

ഉറക്കംനടിച്ചു കിടപ്പുണ്ടാവും 

തൊട്ടുരുമ്മിനടന്നൊരോർമ്മയിൽ 

എന്റെ കരിനീലക്കണ്ണുള്ള പൂച്ച

വിരലുകൾ മോഹിച്ച്

അറിയാതുറങ്ങിപ്പോയ വയലിൻ

പുലർച്ചെ മുറ്റത്ത് 

തീറ്റയ്ക്കെത്തുന്ന കരിയിലക്കിളികൾ.

ഒറ്റയ്ക്ക് പറക്കണം

കാട്ടിത്തന്നതല്ല

പക്ഷേ കാണാനാവുന്നുണ്ട് 

ദൂരെ

ഇരുട്ടെടുത്തണിഞ്ഞ 

സൂര്യകാന്തക്കല്ലിന്റെ മൂക്കുത്തി.

പറന്നുയരണം 

കിനാവുദിക്കുന്ന ആ ദേശത്തേയ്ക്ക്.