നീയെനിക്ക്
കണ്ടുതീരാത്ത
ഒരു 'യാത്ര'

എത്ര നിർമ്മലമാണ്
നമ്മൾ കടന്നുപോകുന്ന
ഓരോ ഭൂമികയും

അടർന്നുപോയ മലകളെയും
ആണ്ടുപോയ പുഴകളെയും
എത്ര  അനായാസമായാണ്
ഒരു പച്ചിലയുടെ ഞരമ്പുകൊണ്ട്
നീയെന്നിൽനിന്ന് മറച്ചുപിടിക്കുന്നത്

എത്ര ചാതുര്യത്തോടെയാണ്
ദിനരാത്രങ്ങളുടെ വിലാപങ്ങളെ
ഒരു ചെറു ചിരികൊണ്ട്
നീയെന്നിൽനിന്ന് തുടച്ചുകളയുന്നത്

പൊള്ളിയടർന്ന കരകളിൽ
കിനാവിന്റെ വിത്തുകൾ പാകി
നൂറുമേനി കൊയ്തെടുക്കുന്നത്

ഒടുവിൽ പൂക്കാത്ത മരങ്ങളിൽ
നമ്മൾ പൂക്കളായ് നിറയുന്നത്

നക്ഷത്രങ്ങളുറങ്ങാൻ കിടക്കുംവരെ
കൈകോർത്തു നടക്കുന്ന നമ്മളെ
ആകാശം എന്തു പേരിട്ടാവും വിളിക്കുക .!